zagniony PRERAFAELICKI PIĄTEK 6. - źródła inspiracji, czyli właściwie dlaczego "pre"?

Rosetti "Zwiastowanie"

Dom rodzinny państwa Millais'ów na Gower Street w Londynie, 1948 rok. Trzech marzycielskich Anglików postanawia założyć swoje własne, artystyczne stowarzyszenie, stojące w opozycji do wiktoriańskiej, czysto akademickiej sztuki i postanawiają nazwać je "Bractwem Prerafaelitów". 

Dlaczego właśnie w ten sposób? Odpowiedź jest bardzo prosta. Człon "pre" odnosi się ona do malarzy włoskiego trecenta i quattrocenta - Simone Martiniego, Fra Angelico czy Giotta, których to nasza wesoła gromadka bladolicych anglików postanowiła obrać sobie za wzór do naśladowania. Malarzy wczesnego renesansu, a więc tworzących "przed" Rafaelem (chodzi oczywiście o słynnego Rafaela Santi, twórca słynnej Madonny Sykstyńskiej). 

Co to zaś oznaczało w praktyce? Przede wszystkim powrót do natury, szczerość, naturalność, swobodę w traktowaniu tematów. Większość krytyków sztuki zauważa zgodnie, iż prace prerafaelitów cechuje niezwykła lekkość pędzla - mimo pozornego "upozowania" i swego rodzaju "zadęcia" prace wydają się być malowane bardzo przestrzennie, są pełne życia. Zmieniła się również sama tematyka obrazów - teraz o wiele częściej przedstawiała ona sceny zarówno z Biblii czy dramatów Szekspira, jak i legend arturiańskich czy poematów współczesnych twórcom poetów, chociażby Keatsa. 

Poniżej kilka przykładowych dzieł "prawdziwych" pre-rafaelitów ;) (wszystkie dzisiejsze obrazki pochodzą z angielskiej wikipedii) : 

Giotto "Kazanie do ptaków"

Fra Angelico "Zwiastowanie"

Simone Martini "Święta Klara"

Pietro Lorenzetti "Opłakiwanie Chrystusa"

Ambrogio Lorenzetti "Alegoria Dobrych Rządów w Padwie"